โดยวิธีการมันเป็นเรื่องน่ากลัวอย่างยิ่ง: มีคนในเมืองที่กำลังรอชาวเยอรมันพูดคุยเกี่ยวกับการบริหารงานอาชีพใหม่อย่างจริงจังฉีกและเผาไหม้งานของเลนินมาร์กซ์และสตาลินโยนภาพและหน้าอกของผู้นำ By the way, it was absolutely terrible: there were people in the city who were waiting for the Germans, were seriously discussing the new occupation administration, were tearing and burning the works of Lenin, Marx and Stalin, throwing portraits and busts of the leader into the garbage.
และสิ่งนี้ฉันต้องบอกว่าเป็นทางเลือกสำหรับชีวิต โวโรชิลอฟเองนั้นนุ่มนวลสบายสบายยึดมั่นกับร่างที่แข็งแกร่ง หลังเป็นกุญแจสำคัญในลักษณะทางการเมืองของตน ถ้าเขาไปหาคนอื่นเขาจะไปหาเขา แต่เขาไปถึงสตาลิน And this, I must say, was a choice for life. Voroshilov himself was very soft, comfortable, clinging to a strong figure. The latter is key to its political character. If he got to someone else, he would stick to him. But he got to Stalin.
