ไท้ คือ

สัทอักษรสากล: [thai]การออกเสียง:

ไท: ๑ ( โบ ) น. ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. ( จารึกสยาม ). ๒ น. ผู้เป็นใหญ่.
ท: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ＜ก่อนหน้า ถัดไป＞

ห้างหุ้นส่วน จำกัด ไท้เพ้ง วาล์วก่อตั้งขึ้นในปี พ .ศ .

ผมไท้เห็นด้วย ตราประทับที่ประตูยังอยู่ปรกติ .

วิชาเพลงมวยไท้เก็กและเพลงกระบี่ไท้เก็กนั้น

วิชาเพลงมวยไท้เก็กและเพลงกระบี่ไท้เก็กนั้น

เน็กไท้ที่คุณหนูชิโนโนะเมะ เมถืออยู่ครับ