bad-mouthed แปลว่า
- adj.
ปากหมา [pāk mā]
- be bad-mouthed but good-hearted: v. ปากร้ายใจดี [pāk rāi jai dī]
- be close-mouthed: v. exp. เก็บปากเก็บคำ [kep pāk kep kham]
- be foul-mouthed: สาบแช่งสบถปากร้ายก่นด่า
ประโยค
I bad-mouthed him repeatedly to his dream girl.
