flamboyant แปลว่า
- 1) adj. หรูหรา
ชื่อพ้อง: elaborate, florid คำตรงข้าม: simple, unadorned
2) adj. สีสันฉูดฉาด
ที่เกี่ยวข้อง: สีสันบาดตา ชื่อพ้อง: colourful, brilliant คำตรงข้าม: dull
- flamboyant style: แบบสถาปัตยกรรมและเครื่องเรือนสมัยโกธิคยุคหลังสุด เริ่มในศตวรรษที่ 14 มีรูปลักษณะเป็นส่วนดค้งแหลม เชน ที่หน้าต่าง และมีลวดลายลักษณะคล้ายเปลวไฟตกแต่งส่วนยอด เช่น นาฬิกาตั้งสูงที่มีเครื่องตกแต่งส่วนยอด
- golden flamboyant: n. นนทรี
- yellow flamboyant: n. นนทรี
ประโยค
Can't be a pigeon, he's too flamboyant for that.
And Jean is contemporary, gorgeous and flamboyant.
Gorgeous and flamboyant costumes shine out of this world
I buy the argument for a flamboyant supercar. I get it.
Okay, you don't have to go and do some big, flamboyant number, all right?
