rumbling แปลว่า
- 1) n. เสียงดังครืน
ที่เกี่ยวข้อง: เสียงกราวก้อง
2) n. อาการไม่พอใจ
ชื่อพ้อง: grumbling
3) adj. ซึ่งส่งเสียงดังครืน
- [snoring sound] ; growling ; rumbling: onomat. โครก [khrōk]
- my stomach is rumbling: v. exp. ท้องร้อง [thøng røng]
ประโยค
heavy rumbling begins] No, no, no, i need everyone away from the walls.
(SUBWAY TRAIN RUMBLING, SCREECHING)
Thunder rumbling, or large object rolling わいわい
Thunder rumbling, or large object rolling ごろごろ
Rumbling in the abdomen: causes and methods of treatment