กรรตุ คือ

• กัด, กัดตุ-
  (ไว) น. ผู้ทำ. (ป. กตฺตุ; ส. กรฺตฺฤ).

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กร:     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรร:     ๑ กัน ( โบ ) ก. จับ เช่น กรกรรนฤบดี. ( สมุทรโฆษ ). ( ข. กาน่ ว่า ถือ). ๒ กัน ( เลิก ) ก. กัน เช่น เรือกรร. ๓ กัน-
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ต:     พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
• ตุ:     ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย

คำอื่น ๆ

1. "กรรณิกา" คือ
2. "กรรณิการ์" คือ
3. "กรรดิ" คือ
4. "กรรดิก" คือ
5. "กรรดึก" คือ
6. "กรรตุ-" คือ
7. "กรรตุการก" คือ
8. "กรรตุวาจก" คือ
9. "กรรตุสัญญา" คือ
10. "กรรดิก" คือ
11. "กรรดึก" คือ
12. "กรรตุ-" คือ
13. "กรรตุการก" คือ