กะแด่ว คือ
- แด่ว
แด่วๆ
- ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
- กะ: พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- แด: ( กลอน ) น. ใจ.
- แด่: บ. แก่ (ใช้ในที่เคารพ).
- แด่ว: adv. อาการดิ้นอย่างดิ้นยันๆ ไม่เป็นท่า ชื่อพ้อง: แด่วๆ, กะแด่ว ตัวอย่างการใช้: ฉันหันไปเห็นภาพคนขับกำลังชักแด่วอยู่กลางถนนพอดี
- ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
- ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
