การหยุดพักผ่อน คือ

• ช่วงหยุดพัก

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กา:     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ:     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การหยุด:     การขวาง การยับยั้ง การระงับ การหยุดยั้ง การหักห้าม การห้าม การชะงัก การติดขัด การสะดุด การชะงักงัน การหยุดชะงัก การหยุดพัก การหยุดระหว่างทาง
• การหยุดพัก:     การหยุด การหยุดระหว่างทาง พิราม การหยุดพักสลับฉาก ช่วงระยะหยุดพัก
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• หย:     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยุ:     หฺยุ ( โบ ) ว. น่วม, อาการที่อ่อนจนกดบู้ลงได้.
• หยุด:     ก. ชะงัก เช่น งูเลื้อยตัดหน้าเขาจึงหยุด, อยู่นิ่ง, อยู่กับที่, เช่น รถหยุด; พัก เช่น หยุดงานตอนเที่ยง, ไม่กระทำต่อ เช่น หยุดกิจการ, เลิก เช่น
• หยุดพัก:     v. หยุดชั่วคราว เพื่อพักผ่อน have/take a break, ชื่อพ้อง: พัก, พักผ่อน ตัวอย่างการใช้:
• หยุดพักผ่อน:     ใช้เวลาพักผ่อน
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
• ยุ:     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุด:     ก. ฉุดไว้ เช่น ยุดมือ, ดึงไว้ เช่น ครุฑยุดนาค, รั้งไว้ เช่น ยุดไว้เป็นตัวประกัน.
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• พัก:     ก. หยุดชั่วคราว เช่น พักร้อน พักเครื่อง, อยู่ชั่วคราว, อาศัยชั่วคราว, เช่น บ้านพัก; รอรั้ง มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่พักต้องว่า. น. คราว เช่น
• พักผ่อน:     ก. หยุดทำงานชั่วคราวให้คลายเหนื่อย.
• ั:     ชั่วคราว
• ผ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
• ผ่อน:     ก. ทำให้หย่อนหรือคลายความตึง เช่น ผ่อนสายป่านว่าว ผ่อนหนี้ ผ่อนอารมณ์.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อน:     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

การพักฟื้น การหยุดพักผ่อน หรือโอกาสที่จะมาสังสรรค์กัน

ไม่ใช่การพักฟื้น การหยุดพักผ่อน หรือโอกาสที่จะมาสังสรรค์กัน

ธาร่าต้องการหยุดพักผ่อนชั่วคราว

เธอต้องการหยุดพักผ่อน

ฉันต้องการหยุดพักผ่อน

คำอื่น ๆ

1. "การหยุดชําระหนี้" คือ
2. "การหยุดนิ่ง" คือ
3. "การหยุดพัก" คือ
4. "การหยุดพักชั่วคราว" คือ
5. "การหยุดพักชั่วคราวระหว่างการแข่งขัน" คือ
6. "การหยุดพักระหว่างฉาก" คือ
7. "การหยุดพักระหว่างแสดง" คือ
8. "การหยุดพักสลับฉาก" คือ
9. "การหยุดพักหายใจ" คือ
10. "การหยุดพักชั่วคราว" คือ
11. "การหยุดพักชั่วคราวระหว่างการแข่งขัน" คือ
12. "การหยุดพักระหว่างฉาก" คือ
13. "การหยุดพักระหว่างแสดง" คือ