กำพืด คือ

สัทอักษรสากล: [kam pheūt]การออกเสียง:

ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
กำ: ๑ ก. งอนิ้วมือทั้ง ๔ ให้จดอุ้งมือ, เอานิ้วมือทั้ง ๕ โอบรอบสิ่งใดสิ่งหนึ่ง, อาการที่งอนิ้วมือทั้ง ๕ รวบสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้. น. มือที่กำเข้า;
พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
พืด: น. แผ่นหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด เช่น พืดเขา, โดยปริยายหมายถึงอาการของสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รถติดกันเป็นพืด;
ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

คนเค้าพูดว่า คนเราไม่สามารถปิดบังกำพืดตัวเองได้ ..

" พ่อรู้กำพืดพวกขี้ขลาดนั่นดี ถึงไม่เอามาใส่ใจ "

เด็กที่ไม่รู้กำพืด หรือกับอีกคนที่มาจากครอบครัวโซรอน

หล่อนไม่ใช่คนที่นี่ แต่ก็ลืมกำพืดตัวเอง

แม่ฉันบอกว่า คนเรามักติดนิสัยกำพืดเดิม