ก๋ากั่น คือ
- ว. อวดกล้า (มักใช้แก่ผู้หญิง).
- ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
- ก๋า: ๑ ( ปาก ) ว. อาการที่ทำท่าว่าเก่ง เช่น ยืนก๋า เต้นก๋า. ๒ ดู หมอช้างเหยียบ .
- กั่น: ๑ น. ส่วนที่ถัดจากโคนอาวุธหรือเครื่องมือเป็นต้น สำหรับหยั่งลงไปในด้าม. ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) ก. ดุ.
- ั: ชั่วคราว
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).