กําบัง คือ

• บัง
  ปกคลุม
  ปิด
  ซ่อน
  บดบัง
  กรอง
  ปกปิด
  ที่กําบัง
  ที่ซ่อน
  เกราะกําบัง
  กัน
  กั้ง

• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• กํา:     จับ กุม กลุ่ม กอง ฟ่อน มัด คว้า ฉวย ยึด หยุด ฉก ฉกฉวย ยั้ง รวบรัด เกาะกุม ผูกเงื่อน
• ํ:     ไม้แข็ง
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• บัง:     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• ั:     ชั่วคราว
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

ประโยค

หาที่กําบัง หาที่กําบัง

หาที่กําบัง หาที่กําบัง

คำอื่น ๆ

1. "กําด้น" คือ
2. "กําถั่ว" คือ
3. "กําทวน" คือ
4. "กําธร" คือ
5. "กํานัล" คือ
6. "กําบัด" คือ
7. "กําปั่น" คือ
8. "กําปั้น" คือ
9. "กําพต" คือ
10. "กําธร" คือ
11. "กํานัล" คือ
12. "กําบัด" คือ
13. "กําปั่น" คือ