ขทึง คือ

• ๑
  ขะ-
  (โบ) น. กระดิ่ง, กระดึง.
  ๒
  ขะ-
  (โบ) น. ต้นกระทิง.

• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.

คำอื่น ๆ

1. "ขดลวดเหนี่ยวนำ" คือ
2. "ขดลวดเหนี่ยวนํา" คือ
3. "ขดาน" คือ
4. "ขตอย" คือ
5. "ขทิง" คือ
6. "ขน" คือ
7. "ขน หรือผมรุงรัง" คือ
8. "ขนกระต่าย" คือ
9. "ขนกํามะหยี่" คือ
10. "ขตอย" คือ
11. "ขทิง" คือ
12. "ขน" คือ
13. "ขน หรือผมรุงรัง" คือ