ขลับ คือ

สัทอักษรสากล: [khlap]การออกเสียง:

ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ลับ: ๑ ก. ถูให้คม เช่น ลับมีด. ๒ ว. ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น, เช่น ที่ลับ ประตูลับ หายลับ, ที่ปกปิดหรือควรปกปิด เช่น ความลับ
ั: ชั่วคราว
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มีการกล่าวถึงอย่างเด่นชัด ตาม โทรเลขลับของนาซี

ถ้าเป็นกระดูกสัตว์ กระดูกอ่อน จะเป็นส่วนที่เป็นมันขลับ

เป็นสิทธิตกลงกันภายใต้เงื่อนไขลับสุดยอด

นุ่งกระโปรงสั้นเต่อ ส้นสูง ขนตาดำขลับ

ใบมีสีเขียวอิ่มตัวเงางามขอบหรือขลับ ;