ขลุ่ย คือ

• ขฺลุ่ย
  น. ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งสำหรับเป่าให้เป็นเพลง มักทำด้วยไม้รวกเจาะรูตามยาวมีระยะห่างพอควร สำหรับเอานิ้วปิดและเปิดให้เป็นเพลงเมื่อเป่า มีหลายชนิด เช่น ขลุ่ยหลีบ ขลุ่ยเพียงออ, ลักษณนามว่า เลา.

• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
• ล:     พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
• ลุ:     ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ( โบ ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา
• ลุ่ย:     ก. เลื่อนหลุดจากที่เพราะคลายตัวไม่แน่นเหมือนเดิม เช่น ผ้านุ่งที่เหน็บไว้ลุ่ยหลุดออก มวยผมลุ่ยออกมา, คลายออกเป็นเส้น ๆ เช่น ชายผ้าลุ่ย
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าท่านเทพเป่าขลุ่ยนั่นอีกครั้ง

เจ้ากล้าสังหารอาจารย์และขโมยขลุ่ยศักสิธิ์เหรอ

โปรดรักษาขลุ่ยดั่งที่เราเคยวางแผนกันไว้ในอดีต

พวกคุณไม่ดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไปหน่อยเหรอ

ต่างกระโจนเข้าหาหัวหน้าแห่งเทพ เพื่อแย่งชิงขลุ่ย

คำอื่น ๆ

1. "ขลุกขลิก" คือ
2. "ขลุกขลุ่ย" คือ
3. "ขลุบ" คือ
4. "ขลุม" คือ
5. "ขลุมประเจียด" คือ
6. "ขลุ่ยผิว" คือ
7. "ขลุ่ยสั้นชนิดหนึ่ง" คือ
8. "ขลุ่ยแถว" คือ
9. "ขลุ่ยแพนไพป์" คือ
10. "ขลุม" คือ
11. "ขลุมประเจียด" คือ
12. "ขลุ่ยผิว" คือ
13. "ขลุ่ยสั้นชนิดหนึ่ง" คือ