ขี้แย คือ

สัทอักษรสากล: [khī yaē]การออกเสียง:

ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ขี้: ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
ี: สีน้ําตาลแดง ตําแหน่งประธานาธิบดี ดินเหนียวสีน้ําตาลแดงใช้ในการปั้น โจมตีทางอากาศอย่างรวดเร็วและรุนแรง
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มันไม่ใช่ที่สำหรับเด็กขี้แย ที่หนีความรับผิดชอบ

ถ้าออกมาเหมือนมิกะ จะต้องเป็นเด็กที่ขี้แยแน่ๆเลย

และเขาก็เมามากแล้วก็ขี้แย ฉันเลยให้เขานอนกับโซฟา

ฉันไม่ใช่เด็กน้อยขี้แย ที่คุณต้องดูแลขนาดนั้น

เธอน่ะชอบทำเป็นแข็งแรง แต่จริงๆแล้วขี้แยจะตาย