ขื่นขม คือ

สัทอักษรสากล: [kheūn khom]การออกเสียง:

ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ขื่น: ๑ ว. รสฝาดเฝื่อนชวนให้คลื่นไส้ ไม่ชวนกิน; ( ถิ่น-พายัพ ) ฉุน. ๒ น. มะเขือขื่น. ( ดู มะเขือ ).
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
นข: นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
ขม: ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ประเพณี หรืออาจเป็นแค่ ความผิดหวังที่แสนขื่นขม

เพราะความปวดร้าวแห่งรักจาง มันช่างขื่นขมเหลือเกิน "

เราเจอกับความขื่นขม และตกต่ำจนถึงที่สุดแล้ว

ฉันต้องการห้องนี้มาก กลายเป็นน้ำตาที่ขื่นขม

เขาอาจรู้สึกขื่นขมและต่อต้านที่จะยืนด้วยตัวเขาเองแต่