ข่อย คือ

สัทอักษรสากล: [khǿi]การออกเสียง:

น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมถึงขนาดกลางชนิด Streblus asper Lour. ในวงศ์ Moraceae มักขึ้นตามป่าต่ำและริมแม่น้ำลำคลอง ใบเล็ก สากคาย ใช้ขัดถูได้ เปลือกใช้ทำกระดาษ เรียกว่า กระดาษข่อย ใบ เปลือก เนื้อไม้ และเมล็ดใช้ทำยาได้.

ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ข่อ: น. เถ้า, เขม่า.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อย: อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เราเหมือน นักกายกรรม ละครสัตว์ ซื่งมีไข่อยู่บนเท้า

แต่เราอย่ามาเสียเวลา กับคำถามไก่กับไข่อยู่เลย

จับยัดปาก ไข่อยู่ขวางจมูก ดิลโด้ยัดอยู่ที่ตูด

แต่ว่าเหตุผลหลักที่สำคัญคือ ไข่อยู่ในภาวะสูง

ตรงนี้จะมีบ่อที่เขาใช้ต้มไข่อยู่ข้าง ๆ ร้านขายด้วย