ข่าย คือ

สัทอักษรสากล: [khāi]การออกเสียง:

น. เครื่องดักสัตว์ชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาร่างแห; ขอบเขต เช่น เรื่องนี้ไม่อยู่ในข่ายที่จะพิจารณา. (พายัพ ว่าห่าย).

ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ข่า: ๑ น. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เราไม่ต้องเตรียมตาข่ายนิรภัยไว้สำหรับพวกเขาเลย

ออกแบบมาเพื่อทำลายศัตรูทางเครือข่ายคอมพิวเตอร์

ผมยังตกอยู่ในข่ายสงสัยและถูกห้ามเข้าห้องฝึกงาน

ในครั้งนั้นเป็นครั้งเดียวตอนที่ฉันอยู่ข่ายทหาร

เขาแทรกมาในเครือข่ายของสถาบัน ทำลายเซอเวอร์หลัก