ขํา คือ

ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ํ: ไม้แข็ง
ข่า: ๑น. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย.๒น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Alp

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันอยากให้คุณไปด้วย ไปช่วยขํามุขของฉันหน่อยน่ะ

การจะยุดิอาถรรพํ ตํองขําระลํางวิญญูาณฑีถุกลิ๊ง

บื่ไม่เขําใจเหรอ เขาจะไม่ยอมใหใครไปไหนท้งบ๊น

ตอนเชํากึขํามเเม่นื้า พาเขาไป รพ ' ไตํ

เขําใจ เเลํวไอํเเผลทึ่เเขนเขาลี่ะ