คนเซ่อซ่า คือ
- คนโง่
คนบ้านนอก
คนลูกทุ่ง
ชาวบ้านนอก
เมล็ดหญ้า
เศษหญ้าแห้ง
คนทึ่ม
- ค: พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
- คน: ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
- คนเซ่อ: คนโง่ คนซุ่มซ่าม คนทึ่ม ตุ่น โง่เง่าเต่าตุ่น คนโง่เง่า คนเขลา คนเบาปัญญา คนไม่มีหัวคิด คนเง่า
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
- เซ: ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
- เซ่อ: ว. เขลาเพราะไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน, ไม่รอบคอบ, งง.
- เซ่อซ่า: ว. เซ่อมาก, เร่อร่า, เล่อล่า, กะเร่อกะร่า หรือ กะเล่อกะล่า ก็ว่า.
- ซ: พยัญชนะตัวที่ ๑๑ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ เช่น กอซ.
- อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
- ซ่า: ๑ น. ส้มซ่า. ( ดู ส้ม ๑ ). ๒ น. ชื่อปลาน้ำจืดหลายสกุลในวงศ์ Cyprinidae มีจุดสีดำบนเกล็ดข้างตัว จนเห็นเป็นลาย ๖-๑๐ เส้น ที่โคนหางมีจุดสีดำ
