คนเห็น คือ

• ผู้พบเจอ
  ผู้พบเห็น

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• คน:     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• เห:     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เห็น:     ก. อาการของตาที่ประสบรูป, ปรากฏแก่ตา, ปรากฏแก่ใจ, คิดรู้.
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• ็:     น่าเบื่อ

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

จะทำให้ทุกคนเห็นสิ่งเดียวกันในเวลาเดียวกันหรอก

มีคนเห็นว่าผมเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แต่ตอนที่ปรึกษาคิตายาม่าถูกยิงก็ไม่มีคนเห็นนี่

ถ้ามีคนเห็นว่าคุณเอาลูกไปที่โรงพยาบาลชุมชนละก็

ทุกคนเห็นแล้วใช่มั้ย ถ้าได้ทำเองจะจำได้ง่ายขึ้น

คำอื่น ๆ

1. "คนเหมาะสม" คือ
2. "คนเหลวไหล" คือ
3. "คนเหลาะแหละ" คือ
4. "คนเหลือขอ" คือ
5. "คนเหี้ยมโหด" คือ
6. "คนเห็นแก่กิน" คือ
7. "คนเห็นแก่ตัว" คือ
8. "คนเห็นแก่วัตถุ" คือ
9. "คนเห็นแก่ได้" คือ
10. "คนเหลือขอ" คือ
11. "คนเหี้ยมโหด" คือ
12. "คนเห็นแก่กิน" คือ
13. "คนเห็นแก่ตัว" คือ