ครหา คือ

สัทอักษรสากล: [kha ra hā]การออกเสียง:

ค: พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
หา: ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

หรือไม่เขาก็ซ่อนมันไว้ตรงที่คิดว่าคงไม่มีใครหา

ขาดคุณสมบัติในการที่มุ่งมั่นแก้ไขคำครหาของเจ้า

มีเพียงทางออกเดียว ไม่มีใครหาเจอตั้งแต่ฉันหาเจอ

ถ้าไม่มีพอยท์เตอร์ฟาราเดย์ ก็ไม่มีใครหาไวรัสเจอ

แต่นิยายที่ลูกสาวคุณทิ้งไว้ มันยังไม่มีใครหาเจอ