ครึ้มฝน คือ

• ครึ้ม
  ครึ้มฟ้าครึ้มฝน
  มัวซัว
  มืดครึ้ม
  มืดมัว

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• ครึ:     คฺรึ ( ปาก ) ว. เก่าไม่ทันสมัย.
• ครึ้ม:     คฺรึ้ม ว. มืดมัว เช่น อากาศครึ้ม; ร่มและเย็น เช่น ป่าครึ้ม; ดกและงาม (ใช้แก่หนวด); ทำให้เพลิดเพลิน เช่น เสียงมโหรีครึ้ม. ก. กริ่ม, กระหยิ่ม,
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• ฝ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.
• ฝน:     ๑ น. น้ำที่ตกลงมาจากเมฆเป็นเม็ด ๆ; ลักษณนามใช้นับอายุ หมายความว่า รอบปี, ขวบปี, เช่น ควาย ๓ ฝน คือ ควายที่มีอายุ ๓ ปี เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมา ๑๘
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ประโยค

ถ้าฤดูร้อนอากาศมืดครึ้มฝน

คำอื่น ๆ

1. "ครึ่งไมล์" คือ
2. "ครึ่งๆ กลางๆ" คือ
3. "ครึ่ด" คือ
4. "ครึ้กครื้น" คือ
5. "ครึ้ม" คือ
6. "ครึ้มฟ้าครึ้มฝน" คือ
7. "ครึ้มอกครึ้มใจ" คือ
8. "ครึ้มใจ" คือ
9. "ครืด" คือ
10. "ครึ้กครื้น" คือ
11. "ครึ้ม" คือ
12. "ครึ้มฟ้าครึ้มฝน" คือ
13. "ครึ้มอกครึ้มใจ" คือ