ความขุ่น คือ

• ความมัว

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• ความ:     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วา:     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม:     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• ข:     พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
• ขุ่น:     ว. มีลักษณะมัว ไม่ใส ไม่ชัดเจน.
• ุ:     คําตัดสินสุดท้าย
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

เพิ่มความขุ่นเคือง ผิดหวังและสิ่งต่างๆแก่บริษัท

ไม่ใช่ความขุ่นเคือง แต่เป็นความระแวดระวัง ขอรับ

เจ้าต้องไม่มีความขุ่นเคืองใดๆ ต่อพูยอ หรือฝ่าบาท

ถึงข้าจะต้องอยู่กับ ความขุ่นแค้นเพราะต้องลาออก

มันง่ายที่ทำให้ความขุ่นเคืองใจ ก่อตัวขึ้นภายใน

คำอื่น ๆ

1. "ความขี้เกียจ" คือ
2. "ความขี้เหนียว" คือ
3. "ความขี้เหร่" คือ
4. "ความขึ้น ๆ ลง ๆ" คือ
5. "ความขื่น" คือ
6. "ความขุ่นข้อง" คือ
7. "ความขุ่นข้องหมองใจ" คือ
8. "ความขุ่นมัว" คือ
9. "ความขุ่นเคือง" คือ
10. "ความขึ้น ๆ ลง ๆ" คือ
11. "ความขื่น" คือ
12. "ความขุ่นข้อง" คือ
13. "ความขุ่นข้องหมองใจ" คือ