ความชิงชัง คือ
- ความชัง
ความเกลียดชัง
ความรังเกียจ
ความเกลียด
ความไม่ชอบ
การแตกร้าว
ความเกลียดชังอย่างมาก
ความเป็นศัตรู
- ค: พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
- ความ: คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
- ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
- วา: ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
- วาม: วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
- ช: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
- ชิ: อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
- ชิง: ๑ ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ต้นกะพ้อ. ( ดู กะพ้อ ๒ ).
- ชิงชัง: ก. เกลียดชัง, เกลียดมาก.
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
- ชัง: ก. เกลียด, ไม่ชอบ, ไม่รัก.
- ั: ชั่วคราว
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "ความชำนาญในการขับขี่เรือ" คือ
- "ความชำนาญในการว่ายหรือดำน้ำ" คือ
- "ความชำนาญในการโต้แย้ง" คือ
- "ความชำนาญในการใช้มือทั้งสองข้างได้ดีเท่ากัน" คือ
- "ความชำรุดง่าย" คือ
- "ความชื่นชม" คือ
- "ความชื่นชมยินดี" คือ
- "ความชื่นชมในลักษณะทางกายและ ใจของตัวเอง" คือ
- "ความชื่นชอบ" คือ
- "ความชำนาญในการใช้มือทั้งสองข้างได้ดีเท่ากัน" คือ
- "ความชำรุดง่าย" คือ
- "ความชื่นชม" คือ
- "ความชื่นชมยินดี" คือ