ความเป็นเพื่อน คือ

• ความเป็นมิตร
  มิตรภาพ
  ไมตรี
  ความเป็นกันเอง
  ความมีไมตรี
  ไมตรีจิต
  ความเป็นน้ำหนึ่งอันเดียวกัน
  มิตรไมตรีจิต
  สมาคมฆราวาส เพื่อส่งเสริมวัตถุประสงค์ทางศาสนา
  สังคม
  สัมพันธไมตรี
  ความสัมพันธ์อย่างเพื่อน

• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• ความ:     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วา:     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม:     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• เป็น:     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นเพื่อน:     ว. อาการที่อยู่ด้วยหรือไปด้วยเพื่อให้มีความอุ่นใจ.
• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ็:     น่าเบื่อ
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• เพ:     ก. พังทลาย.
• เพื่อ:     บ. เหตุด้วย, เพราะด้วย, เพราะ, เพราะว่า, ด้วย, เช่น ทำงานเพื่อจะได้เงิน, ด้วยว่า, เกี่ยวกับ, เนื่องด้วย, สำหรับ, เช่น สละชีวิตเพื่อประเทศชาติ
• เพื่อน:     ๑ น. ผู้ชอบพอรักใคร่กัน, ผู้สนิทสนมคุ้นเคยกัน, เช่น เขามีเพื่อนมาก, ผู้ร่วมสถาบันหรือร่วมอาชีพเป็นต้น เช่น เพื่อนร่วมโรงเรียน เพื่อนร่วมรุ่น
• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• อ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
• อน:     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ทุกคนทำให้ฉันเข้มแข๊งและให้ความเป็นเพื่อนที่ดี

อย่าทำลายความเป็นเพื่อนเพียงเพราะเรื่องผู้หญิง

และพอถึงเวลาที่ความเป็นเพื่อนของเรา ประกาศออกมา

เราไม่ติดต่อกันเพราะ เราอยากคงความเป็นเพื่อนไว้

แต่เดี๋ยวนี้ หล่อนเป็นมากกว่าความเป็นเพื่อนหว่ะ

คำอื่น ๆ

1. "ความเป็นเด็กผู้หญิง" คือ
2. "ความเป็นเด็กหญิง" คือ
3. "ความเป็นเทพเจ้า" คือ
4. "ความเป็นเบี้ยล่าง" คือ
5. "ความเป็นเพศหญิง" คือ
6. "ความเป็นเรื่องส่วนตัว" คือ
7. "ความเป็นเรื่องเล็กขี้ประติ๋ว" คือ
8. "ความเป็นเลิศ" คือ
9. "ความเป็นเหตุผล" คือ
10. "ความเป็นเบี้ยล่าง" คือ
11. "ความเป็นเพศหญิง" คือ
12. "ความเป็นเรื่องส่วนตัว" คือ
13. "ความเป็นเรื่องเล็กขี้ประติ๋ว" คือ