คำคม คือ

สัทอักษรสากล: [kham khom]การออกเสียง:

ค: พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
คำ: ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
คม: ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันจัดแคตาล็อกคำคมสมัยเฮเลนนิกของกรีกโบราณอยู่

ระหว่างการต่อสู้ครั้งหนึ่ง เขาได้ทิ้งคำคมไว้ว่า

อย่างคนเราที่ต้องวางขนมปังไว้บนโต๊ะ เป็นคำคมน่ะ

มันก็ง่าย ๆ เหมือนคำคม ประจำวันอาทิตย์ของโรงเรียน

ด้วยการใช้บทกวีคำคมจากวรรณกรรมสมัยวิคตอเรีย ?