จู้จี้ คือ
สัทอักษรสากล: [jū jī]การออกเสียง: จู้จี้ การใช้"จู้จี้" อังกฤษ
- ๑
ก. งอแง เช่น เด็กจู้จี้, บ่นจุกจิกร่ำไร เช่น คนแก่จู้จี้; พิถีพิถันเกินไป เช่น ซื้อของเลือกแล้วเลือกอีกจู้จี้มาก.
๒
ดู จี่ ๒.
- จ: พยัญชนะตัวที่ ๘ เป็นตัวต้นวรรคที่ ๒ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กิจ วินิจฉัย ตำรวจ จอร์จ.
- จู: น. ชื่อหมาชนิดหนึ่งตัวเล็ก ๆ ขนยาวปุกปุย เรียกว่า หมาจู.
- จู้: ๑ ( ถิ่น-อีสาน ) น. นม, ใช้ว่า นมจู้ เช่น มาฉกชักผ้าห่มชมชู นมจู้เจ้าเณรนี้ราคี. ( ขุนช้างขุนแผน ). ( ถิ่น-พายัพ ) ก. จี้, จ่อ, ไช. ๒ น.
- ู: การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- จี: ว. ตูม เช่น สงวนมิ่งมาลยจาวจี แกล่กล้ำ. ( ทวาทศมาส ), พายัพว่า จี๋.
- จี้: ๑ น. เครื่องประดับมีรูปเหลี่ยม กลม หรือรี มักทำด้วยทองคำประดับเพชรพลอยเป็นต้น มีห่วงที่กรอบสำหรับห้อยคอ. ๒ ก.
- ี: สีน้ําตาลแดง ตําแหน่งประธานาธิบดี ดินเหนียวสีน้ําตาลแดงใช้ในการปั้น โจมตีทางอากาศอย่างรวดเร็วและรุนแรง
