ช่ำ คือ

ช: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๑๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช. ๒ ในภาษาบาลีและสันสกฤต
ช้ำ: ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงช้ำ, เป็นรอยจ้ำ ๆ อย่างรอยฟกช้ำดำเขียว.
ชั้นต่ำ: ต่ำช้ามีคุณภาพเลวเลวทรามไพร่ชั้นที่ 3

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ชาวเหมืองแร่ผู้เก่งกาจ ช่ำชองงานช่างแห่งขุนเขา

ตอนนี้ฉันมีความรู้สึกว่า เขาช่ำชองการหนีพอๆกัน

เหมือนคุฯเปนพวกเอ่อ ผู้มีความรู้สึกไวอย่างช่ำชอง

เขาใช้ความอุบายอันช่ำชอง หลอกล่อให้เธอไปที่รถ

ฉันหวังอย่างนั้น นายมันเป็นผู้ช่ำชองอยู่แล้ว !