ด้าม คือ

• น. ส่วนของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้ถือใช้จับ เช่น ด้ามมีด ด้ามขวาน, ลักษณนามเรียกของบางอย่างที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า ด้าม เช่น ปากกาด้ามหนึ่ง ปากกา ๒ ด้าม; ต้น, ทาง, เช่น โดยด้ามอาทิสวคนธ์. (ม. คำหลวง จุลพน), ผู้เผด็จด้ามตัณหา. (<+모두 보이기...c c="slategray">ม. คำหลวง ฉกษัตริย์), โดยด้ามอาทิทศธรรมสนท้าว. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), แลราชผู้มีอยู่ในด้ามมารคธรรม. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).

• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

และยังมีลายนิวมือของฟอร์ทติดอยู่ด้ามจับอีกด้วย

ศูนย์กลางของด้ามสายโลหะ ควรจะขึ้นไปอยู่ด้านหน้า

งั้นเอานี่ เวลาหมอขอมีด ต้องมั่นใจว่าส่งด้ามให้

สุภาพสตรีคนนั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับปากกาด้ามนั้น

ข้าเลยสั่งให้ทำหัวด้ามดาบใหม่ มันมีชื่อว่าเล็บคม

คำอื่น ๆ

1. "ด้านเหนือ" คือ
2. "ด้านเอียงมุมตัด" คือ
3. "ด้านใน" คือ
4. "ด้านไปด้านหน้า" คือ
5. "ด้านไม้" คือ
6. "ด้ามกระทะ" คือ
7. "ด้ามกริช" คือ
8. "ด้ามกว้าน" คือ
9. "ด้ามขวาน" คือ
10. "ด้านไปด้านหน้า" คือ
11. "ด้านไม้" คือ
12. "ด้ามกระทะ" คือ
13. "ด้ามกริช" คือ