ตฤท คือ

• ตฺริด
  (แบบ) ก. เจาะ, แทง. (ส.; ป. ตุท).

• ต:     พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
• ฤ:     ๑ รึ เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น ริ รึ หรือ เรอ เช่น ฤทธิ์ ฤดู ฤกษ์. ๒ รึ ( กลอน ) ว. หรือ, ไม่, เช่น จะมีฤ ว่า
• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร

คำอื่น ๆ

1. "ตฤณชาติ" คือ
2. "ตฤณมัย" คือ
3. "ตฤตีย" คือ
4. "ตฤตีย-" คือ
5. "ตฤตียะ" คือ
6. "ตฤป" คือ
7. "ตฤษณา" คือ
8. "ตฤๅ" คือ
9. "ตลก" คือ
10. "ตฤตีย-" คือ
11. "ตฤตียะ" คือ
12. "ตฤป" คือ
13. "ตฤษณา" คือ