ถวัดถวัน คือ

• -ถะหฺวัน
  (กลอน) ว. ว่องไว, คล่องแคล่ว.

• ถ:     พยัญชนะตัวที่ ๒๒ นับเป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น รถ ปรารถนา.
• ถวัด:     ถะหฺวัด ก. ตวัด เช่น หมีแรดถวัดแสนงขนาย. ( แช่งน้ำ ). ว. ไว, คล่อง, เช่น ลางหมู่เอาดินก็ได้ถวัด. ( ม. คำหลวง มหาราช).
• ว:     พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
• วัด:     ๑ น. สถานที่ทางศาสนา โดยปรกติมีโบสถ์ วิหาร และที่อยู่ของสงฆ์หรือนักบวชเป็นต้น. ๒ ก. ตวัดขึ้น เช่น วัดเบ็ด, เหวี่ยงแขนหรือขาไปโดยแรง เช่น
• ั:     ชั่วคราว
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
• วัน:     ๑ น. ระยะเวลา ๒๔ ชั่วโมง ตั้งแต่ย่ำรุ่งถึงย่ำรุ่ง หรือตั้งแต่เที่ยงคืนถึงเที่ยงคืน เช่น วันเฉลิมพระชนมพรรษาหยุดราชการ ๑ วัน, ระยะเวลา ๑๒ ชั่วโมง
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

คำอื่น ๆ

1. "ถลําตัว" คือ
2. "ถลําถลาก" คือ
3. "ถลําลึก" คือ
4. "ถลําเข้าไป" คือ
5. "ถวัด" คือ
6. "ถวัล" คือ
7. "ถวัลย์" คือ
8. "ถวาย" คือ
9. "ถวายกร" คือ
10. "ถลําเข้าไป" คือ
11. "ถวัด" คือ
12. "ถวัล" คือ
13. "ถวัลย์" คือ