ทางเดิน คือ
สัทอักษรสากล: [thāng doēn]การออกเสียง: ทางเดิน การใช้"ทางเดิน" อังกฤษ"ทางเดิน" จีน
- n.
ทางสำหรับเดิน
, ชื่อพ้อง: ทางเท้า, บาทวิถี, ฟุตบาท
ตัวอย่างการใช้: งานปรุงแต่งท้องสนามหลวงและทางเดินโดยรอบ เป็นความรับผิดชอบของกรุงเทพมหานคร
- ท: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
- ทา: ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
- ทาง: ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
- เด: ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
- เดิน: ก. ยกเท้าก้าวไป; โดยปริยายหมายความว่า เคลื่อนไปด้วยกำลังต่าง ๆ เช่น นาฬิกาเดิน รถเดิน, ทำให้เคลื่อนไหว เช่น เดินเครื่อง, ทำให้เคลื่อนไป เช่น
- ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
- ดิน: ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "ทางเข้าส่วนตัว" คือ
- "ทางเข้าหรือทางเดินมีส่วนโค้งบังอยู่ข้างบน" คือ
- "ทางเข้าออก" คือ
- "ทางเข้าเล็กๆ" คือ
- "ทางเคมี" คือ
- "ทางเดินที่มีหลังคา" คือ
- "ทางเดินที่มีเสาทั้งสองข้าง" คือ
- "ทางเดินที่แคบ" คือ
- "ทางเดินประสาทระหว่างสมองและไขสันหลัง" คือ
- "ทางเข้าเล็กๆ" คือ
- "ทางเคมี" คือ
- "ทางเดินที่มีหลังคา" คือ
- "ทางเดินที่มีเสาทั้งสองข้าง" คือ