ทึกทัก คือ

• ก. ตู่เอาเป็นของตัว, ถือเอาเป็นจริงเป็นจัง, เหมาเอาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้.

• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
• ทึก:     ๑ ก. ตู่เอาเป็นของตัว, ถือเอาเป็นจริงเป็นจัง, เหมาเอาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้. ๒ น. น้ำ. ( ข. ).
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• ทัก:     ๑ ก. กล่าวเป็นเชิงเตือน, พูดโอภาปราศรัยด้วยอัธยาศัยไมตรีเมื่อพบหน้ากัน, กล่าวหรือออกเสียงให้ระวังหรือสังเกตว่าจะเป็นภัยตามลัทธิที่ถือกัน เช่น
• ั:     ชั่วคราว

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

แต่ทุกครั้งที่ฉันพูดอะไร ทุกคนมักจะทึกทักเอาเอง

มันคงจะเหมือนๆ กันนะ ผมทึกทักเอาว่าใช่ก็แล้วกัน

ฉันได้แต่ทึกทักเอาว่า นายมองฉันยังไง หลังจากที่

เธอคงไม่ทึกทักเอาเองว่าฉันจะช่วยเธอฟรีๆ หรอกนะ

ทําไมหล่อนชอบทึกทักว่าคนโน้นคนนี้เหมือนเฮจินห๊ะ

คำอื่น ๆ

1. "ที่ไหลบ่า" คือ
2. "ที่ไหลล้น" คือ
3. "ที่่เป่า" คือ
4. "ที่่ไหน" คือ
5. "ทึก" คือ
6. "ทึกทักว่า" คือ
7. "ทึกทักว่าเป็นจริง" คือ
8. "ทึกทักเอา" คือ
9. "ทึกทักเอาว่า" คือ
10. "ที่่ไหน" คือ
11. "ทึก" คือ
12. "ทึกทักว่า" คือ
13. "ทึกทักว่าเป็นจริง" คือ