ทุ้ม คือ

สัทอักษรสากล: [thum]การออกเสียง:

ว. ไม่แหลม, ต่ำแต่มีความนุ่มนวลไม่แกร่งกร้าว, (ใช้แก่เสียง).
น. เรียกระนาดที่มีเสียงต่ำกว่าระนาดเอก แต่มีเสียงนุ่มนวลกว่า มีไม้นวม ๒ อันสำหรับตี ว่า ระนาดทุ้ม.

ท: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
ทุ: ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
ุ: คําตัดสินสุดท้าย
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ยังน่าสะพรึงต่อข้าศึก ยิ่งกว่ามโหระทึกเสียงทุ้มต่ำ

และเสียงทุ้มนุ่มของ เคน ทานากะ ยังกับเสียงหมอกอันเยือกเย็น

เขาจะทำเสียงทุ้มต่ำและพูดแบบราบเรียบ

ถ้าฉันทุ้มเทแรงใจและแรงกายของฉันลงไป ฉันก็สามารถทำอะไรก็ได้

คุณจางวูจิน ก่อนที่เสียงคุณทุ้มต่ำ