บิ คือ

สัทอักษรสากล: [bi]การออกเสียง:

ก. ทำให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง, แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.

บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
(บ.): 1) เป็นคำบุรพบท; 2) มาจากภาษาเบงกาลี

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

หลายคนที่หนีไปซื้อของห้างใหญ่ที่บิวฟอร์ดแอบบี้

ตัวจุดระเบิดถูกโยงเช้ากับปุ่มโทร.ออกของมือถือผม

และขอขอบคุณสำหรับการดึงกระเป๋าเอกสารจากสนามบิน

บินไปรอบ ๆ ภูเขา ดูว่าก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์มากมี

มันอยู่ที่ว่าเราเชื่อการตัดสินใจของดัมเบิลดอร์