บุญบาป คือ
สัทอักษรสากล: [bun bāp]การออกเสียง: "บุญบาป" อังกฤษ
- n.
การกระทำดีและชั่ว ชื่อพ้อง: บาปบุญ
ตัวอย่างการใช้: ในโลกความคิดที่ยังไม่ถูกจัดการมากนัก การแยกแยะบุญบาปจะถูกจำกัดอยู่ในรูปของความสงสัย
- บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
- บุ: ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
- บุญ: บุน, บุนยะ- น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. ( ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
- ุ: คําตัดสินสุดท้าย
- ญ: พยัญชนะตัวที่ ๑๓ นับเป็นพวกอักษรต่ำ และเป็นตัวที่สุดของวรรคที่ ๒ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ปัญญา สัญชาติ ผจญ
- บา: น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
- บาป: บาบ, บาบปะ- น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. ( ป. , ส. ปาป).
- ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
