บุบ คือ

สัทอักษรสากล: [bup]การออกเสียง:

ก. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบา ๆ พอให้เป็นรอยหรือแตก; บู้ลง, บุ๋มลง, เช่น ขันบุบ แก้มบุบ.

บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
บุ: ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
ุ: คําตัดสินสุดท้าย

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

คิดว่าเราควรทรมานไอ้หมอนั้น จนกว่าเขาจะบุบสลาย ?

ฉันไม่เคยเห็น พวกนั้นหนี การจู้โจมโดยไม่บุบสลาย

คุณช่วยระบุบาดแผลที่เกิดก่อนการเสียชีวิตได้มั๊ย

เขาคงไม่ขับรถที่รอยบุบข้างหน้า ไปรอบๆเมืองหรอกนะ

มีแอ่งบุบที่สอดคล้อง กับภาพจำลองเหตุการณ์ด้วย