บุ๋ม คือ

สัทอักษรสากล: [bum]การออกเสียง:

บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
บุ: ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
ุ: คําตัดสินสุดท้าย
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มีรอยบุ๋มที่ลำกล้อง จากวันที่ ฟิลิป สแต๊กยิงฉัน

จากการเลือกระหว่าง รอยหยัก หรือ รอยบุ๋ม บนช้อนส้อม

มีรอยบุ๋ม ซึ่งสอดคล้องกับภาพจำลอง เช่นเดียวกับ

ที่เซอร์เจียโดนตี เหมือนค้อนที่ตรงกับรอยบุ๋ม

ทองเหลืองชนิดบุ๋มกุญแจสั้น และยาวโตงเตงแหนบ