ปริ่มเปรม คือ
สัทอักษรสากล: [prim prēm]การออกเสียง: ปริ่มเปรม การใช้"ปริ่มเปรม" อังกฤษ
- ปริ่ม
ปริ่มยิ้ม
ปริ่มใจ
ปรีดิ์เปรม
ปลื้มใจ
ยินดี
- ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
- ปร: ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ปริ: ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
- ปริ่ม: ปฺริ่ม ว. เสมอขอบ, เสมอพื้น, (ในลักษณะอย่างน้ำที่ขึ้นเสมอขอบตลิ่งหรือดอกบัวที่โผล่ขึ้นเสมอพื้นน้ำเป็นต้น); อาการที่มีความยินดีปลื้มใจ เช่น
- ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
- ริ: ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
- เปร: เปฺร ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.
- เปรม: เปฺรม ก. สบาย, รื่นเริง, อิ่มใจ. น. ความรัก, ความชอบใจ. ( ส. ).
- ปรม: ปะระมะ-, ปอระมะ- ว. อย่างยิ่ง (ใช้นำหน้าคำอื่นโดยมาก). ( ป. ).
- รม: ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
