ปล้ำ คือ

สัทอักษรสากล: [plam]การออกเสียง:

ปฺล้ำ, -ปฺลุก
ก. ใช้แขนกอดรัดจับกุมเพื่อจะให้อีกฝ่ายหนึ่งล้ม หรือให้อยู่ในอำนาจที่จะทำได้ตามใจตน, โดยปริยายหมายความว่า พยายามทำกิจการอย่างเต็มกำลัง, ปลุกปล้ำ ก็ว่า.

ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ล้ำ: ก. ล่วงเข้าไปเกินเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเขตแดน ล้ำแดนข้าศึก. ว. ยิ่ง, ล้น, เช่น สูงล้ำ ปัญญาล้ำ.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และนอกใจนายด้วยการนอนกับนักมวยปล้ำทั้งทีมใช่มะ

มวยปล้ำเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยม ในหลาย ๆ ชนชาติ

กำลังซดเหล้าจากตัวหนุ่มเปลือยสวมหน้ากากมวยปล้ำ

แล้วยังจัดฉากปล้ำต่อสู้นั่น เพื่อทำให้เธออับอาย

เกิดไรขึ้นหรือ ได้ยินว่าเธอไปเป็นนักมวยปล้ำหญิง