ปัด คือ

• ๑
  ก. ทำให้หมดไปพ้นไปด้วยการพัดหรือโบกเป็นต้น เช่น ปัดฝุ่น ปัดแมลงวัน ปัดพิษ; เบนไป, เฉไป, เช่น พระอาทิตย์ปัดเหนือปัดใต้ ท้ายรถปัดไปทางหนึ่ง เดินขาปัด; กระทบเสียดไป เช่น กิ่งไม้ปัดหลังคา เดินเอามือปัดศีรษะ.
  ๒
  น. เม็ดแก้วเป็+모두 보이기...นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ เรียกว่า ลูกปัด.

• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ั:     ชั่วคราว
• ด:     พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

นายกำลังให้ความเท็จเพื่อปัดเราให้เป๋ใช่มั้ยล่ะ

และฉันก็ไม่อยากได้ยินว่าคุณบอกปัดข้อเสนอของฉัน

ส่วนปลาแห้งนั่นก็เอามาร้อยเข้าด้วยกันกับลูกปัด

ถึงแม้หนูจะปัดกวาดทำความสะอด ก็ยังมีฝุ่นอยู่เลย

ผมอยากเปิดที่ปัดน้้ำฝนมานานแล้ว ผมก็อยากกดแตรฮะ

คำอื่น ๆ

1. "ปัณรสม-" คือ
2. "ปัณรสมสุรทิน" คือ
3. "ปัณรสี" คือ
4. "ปัณรสีดิถี" คือ
5. "ปัณหิ" คือ
6. "ปัด ๆ" คือ
7. "ปัด ๆ เป๋ ๆ" คือ
8. "ปัดกวาด" คือ
9. "ปัดขา" คือ
10. "ปัณรสีดิถี" คือ
11. "ปัณหิ" คือ
12. "ปัด ๆ" คือ
13. "ปัด ๆ เป๋ ๆ" คือ