ป่า คือ

• น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก ก็เรียกตามพรรณไม้นั้น เช่น ป่าไผ่ ป่าคา ป่าหญ้า; (กฎ) ที่ดินที่ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามประมวลก+모두 보이기...ฎหมายที่ดิน; เรียกปลากัดหรือปลาเข็มที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติว่า ลูกป่า; (โบ) เรียกตำบลที่มีของขายอย่างเดียวกันมาก ๆ เช่น ป่าถ่าน ป่าตะกั่ว.
  ว. ที่ได้มาจากป่าหรืออยู่ในป่า เช่น ของป่า ช้างป่า สัตว์ป่า คนป่า, ที่ห่างไกลความเจริญ เช่น บ้านป่า เมืองป่า.
  ก. ตีดะไป ในคำว่า ตีป่า.

• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ป้า:    น. พี่สาวของพ่อหรือแม่ หรือหญิงที่มีวัยไล่เลี่ยแต่แก่กว่าพ่อหรือแม่, คำเรียกหญิงที่ไม่รู้จักแต่มักมีอายุแก่กว่าพ่อหรือแม่.
• ป้ํา:    กล้าใจป้ํา

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

เราก็เพียงแต่ทำตามขั้นตอนปกติ ของคำสั่ง ' หมาป่า '

คุณจะช่วยเก็บเรื่องวัยทองนี้ไว้ก่อนได้หรือป่าว

คุณคิดว่าช่วงนี้มีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นอีกรึป่าว

ดูเหมือนพี่จะค่อนข้างมุ่งมั่นที่จะหาหมาป่าน้อย

ฉันรู้มาว่าพวกเขาไล่ล่ามนุษย์หมาป่าที่ตั้งท้อง

คำอื่น ๆ

1. "ป่อง ๆ" คือ
2. "ป่องด้วย" คือ
3. "ป่องร่า" คือ
4. "ป่องออก" คือ
5. "ป่ะป๊า" คือ
6. "ป่าคุ้มครอง" คือ
7. "ป่าง" คือ
8. "ป่าชัฏ" คือ
9. "ป่าชายเลน" คือ
10. "ป่องออก" คือ
11. "ป่ะป๊า" คือ
12. "ป่าคุ้มครอง" คือ
13. "ป่าง" คือ