ป๊าว คือ

ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
ป่าว: ก. บอกให้รู้ทั่วกัน.

เราจะออกไปดินเนอร์กับกับป่ะป๊าวันอาทิตย์ล่ะ !

ป๊าว ฉันแค่บอกว่านั่นเป็นความประทับใจของฉัน

ปาป๊าว่ามันก็ไม่เป็นไร มั๊ง ?

ป๊าว แน่นอนฉันรู้อยู่แล้ว