ผุพัง คือ
สัทอักษรสากล: [phu phang]การออกเสียง: ผุพัง การใช้"ผุพัง" อังกฤษ"ผุพัง" จีน
- เน่าเปื่อย
ทำให้ผุพัง
เป็นฝุ่นเนื่องจากการเน่าเปื่อย
ผุ
ยุ่ย
เปื่อยยุ่ย
เปื่อยเน่า
เละ
ย่อย
สลาย
เน่า
เปื่อย
ย่อยสลาย
เสีย
ไม่สด
เน่าเสีย
ทรุดโทรม
เก่าแก่
ค่อยๆพังลง
กร่อน
ผุกร่อน
ชํารุด
ชํารุดทรุดโทรม
ปรักหักพัง
เสื่อมโทรม
ซึ่งชํ+모두 보이기...
- ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
- ผุ: ก. กร่อนอย่างฟันผุ, ร่วนหรือยุ่ย เช่น กระดูกผุ ไม้ผุ.
- ุ: คําตัดสินสุดท้าย
- พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
- พัง: ๑ ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. ๒ น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง.
- ั: ชั่วคราว
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.