ผู้ท้าแข่ง คือ
สัทอักษรสากล: [phū thā khaeng]การออกเสียง: "ผู้ท้าแข่ง" อังกฤษ
- ผู้ท้า
ผู้ท้าชิง
- ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
- ผู้: น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- ผู้ท้า: n. บุคคลที่ชวนบุคคลอื่นต่อสู้กันให้รู้แพ้รู้ชนะกัน ชื่อพ้อง: ผู้ท้าชิง, ผู้ท้าแข่ง ตัวอย่างการใช้: เขาพร้อมที่จะเป็นผู้ท้าก่อน
- ู: การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- ท: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
- ท้า: ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
- ท้าแข่ง: เชิญชวนให้แข่ง
- แข: น. ดวงเดือน, พระจันทร์. ( ข. ).
- แข่ง: ก. ชิงเอาชนะกัน, ชิงดี, ชิงขึ้นหน้า.
- ข: พยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
- ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
