ผู้พูดพึมพํา คือ
- ผู้พูดไม่ชัด
- ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
- ผู้: น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- ผู้พูด: n. ผู้เปล่งเสียงออกมาเป็นถ้อยคำ คำตรงข้าม: ผู้ฟัง ตัวอย่างการใช้: ในการสื่อสารนั้นผู้พูดและผู้ฟังต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน
- ู: การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
- พู: ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
- พูด: ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
- พูดพึมพํา: พูดเสียงแผ่วเบา พูดงึมงํา พูดอู้อี้ พูดไม่ชัด พูดเสียงต่ํา ร่ายยาวด้วยเสียงต่ําๆ
- ด: พยัญชนะตัวที่ ๒๐ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กด.
- พึม: ว. เสียงบ่นเบา ๆ เช่น นักเรียนบ่นกันพึมเลย.
- พึมพํา: งึมงํา พึมๆ พําๆ พึม บ่น พําพึม พําๆ พึมๆ บ่นงึมงํา บ่นพึมพํา
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
- พํา: ปํา
- ํ: ไม้แข็ง
