ผู้อุปถัมภ์ คือ
สัทอักษรสากล: [phū up pa tham]การออกเสียง: ผู้อุปถัมภ์ การใช้"ผู้อุปถัมภ์" อังกฤษ"ผู้อุปถัมภ์" จีน
- n.
ผู้ที่ค้ำจุน, ผู้ที่เลี้ยงดู
,
ชื่อพ้อง: ผู้อุปการะ
ตัวอย่างการใช้: เด็กกำพร้าเหล่านี้ต้องพึ่งพาอาศัยพ่อแม่หรือคนอื่นเป็นผู้อุปถัมภ์ค้ำชูกว่าจะรอด ปากเหยี่ยวปากกา
clf.: คน
- ผ: พยัญชนะตัวที่ ๒๘ เป็นพวกอักษรสูง.
- ผู้: น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- ู: การเต้นในจังหวะเพลงเร็ว
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
- อุ: น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
- อุป: pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
- อุปถัมภ์: อุปะถำ, อุบปะถำ น. การค้ำจุน, การค้ำชู, การสนับสนุน, การเลี้ยงดู. ก. ค้ำจุน, ค้ำชู, สนับสนุน, เลี้ยงดู. ( ป. อุปตฺถมฺภ; ส. อุปสฺตมฺภ).
- ุ: คําตัดสินสุดท้าย
- ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
- ถ: พยัญชนะตัวที่ ๒๒ นับเป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น รถ ปรารถนา.
- ถัมภ์: ( แบบ ) น. หลัก, เสา; ความดื้อ, ความกระด้าง. ( ป. ).
- ั: ชั่วคราว
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
- ภ: พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
- ์: ผู้สมรู้ร่วมคิด คําศัพท์เฉพาะทาง ซึ่งสมรู้ร่วมคิด เครื่องประดับตามสมัยนิยม ซึ่งเป็นส่วนเพิ่มเติม
