ฝ่ามือ คือ

สัทอักษรสากล: [fā meū]การออกเสียง:

n.
พื้นของมือ
ตัวอย่างการใช้: สุเทพใช้ฝ่ามือตบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโกรธ
clf.: ข้าง

ฝ: พยัญชนะตัวที่ ๒๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.
ฝ่า: ๑ น. พื้นของมือและเท้า, มักพูดเข้าคู่กันว่า ฝ่ามือฝ่าเท้า. ๒ ก. กล้าผ่าน (เข้าไปหรือออกมา) หรือฝืนอยู่ในที่อันตราย, ทนรับ, ทนสู้, เช่น
ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
มือ: ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น,
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แต่มีอย่างอื่นที่ทำให้เกิดรอยแตกบนกระดูกฝ่ามือ

เลือดฝ่ามือพวกเราแทบจะไหลและพวกเขายังกินต่อได้

พวกนี้จะเชื่อมกับกระดูกทั้งหมด รวมกันเป็นฝ่ามือ

เขาทิ้งรอยเหงื่อไว้บนกระดาษ ด้วยฝ่ามือของเขาเอง

รูปภาพขนาดเล็กขนาดเท่าฝ่ามือ คุณปู่เป็นคนวาดมัน