พก คือ

• พะกะ-
  (แบบ) น. นกยาง. (ป.).
  ๑
  น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เรียกว่า ชายพก ใส่เงินหรือหมากเป็นต้น; แผ่นดิน.
  ก. เอาเก็บหรือซ่อนไว้ในพกหรือในสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั+모두 보이기...้น เช่น พกมีด พกนาฬิกา, เรียกสิ่งที่นำติดตัวไปในลักษณะเช่นนั้น เช่น มีดพก ปืนพก นาฬิกาพก; พัง, ทำลาย, เช่น ดุจพสุธาพังดังพสุธาพก. (ม. ร่ายยาว มหาราช); ผก, หก, ตก; (กลอน) วก เช่น ภายหลังมาจึงพราหมณ์ชูชก พกมาทวงทอง. (ม. คำหลวง ชูชก).

• พ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• พก-:    ๒พะกะ-(แบบ) น. นกยาง. (ป.).

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

เงินตลับหมึกที่คนมีความรู้เอาไว้พกติดตัวหนะลูก

เวรกรรม ชาติก่อน ภพก่อน ผมก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

แหล่งสุดท้ายที่ปลอดจุลชีพก่อโรคที่ยังเหลืออยู่

ถ้าคุณต้องการที่จะให้มีประสิทธิภาพกว่านี้จริงๆ

แม้แต่ในวันที่สำคัญที่สุดในอาชีพการงานของผมเอง

คำอื่น ๆ

1. "พ.อ." คือ
2. "พ.อ.ต." คือ
3. "พ.อ.ท." คือ
4. "พ.อ.พิเศษ" คือ
5. "พ.อ.อ." คือ
6. "พก-" คือ
7. "พกจร" คือ
8. "พกติดตัว" คือ
9. "พกนุ่น" คือ
10. "พ.อ.พิเศษ" คือ
11. "พ.อ.อ." คือ
12. "พก-" คือ
13. "พกจร" คือ